ای خوش‌ آن دم که چو گل با لب خندان آیی!

که دل منتظران، بی‌تو بسی مغموم است

دلِ بشکسته، به دست تو شود باز درست

ای که در پنجه‌ی مهر تو دلم چون موم است!...

ماسوا، جمله، حروفند و تویی جان کلام

بی‌تو انشای جهان، جمله‌ی نامفهوم است!